پلاستیسیته عصبی چیست؟

انعطاف پذیری عصبی یا نوروپلاستیسیتی مغز

مغز انسان از حدود ۸۶ میلیارد نورون تشکیل شده است. محققان اولیه معتقد بودند که نوروژنز یا ایجاد نورونهای جدید، به زودی پس از تولد متوقف شد. امروزه درک می شود که مغز دارای ظرفیت قابل توجهی برای تغییر مسیرها، ایجاد ارتباطات جدید و در بعضی موارد حتی ایجاد نورون های جدید است.

منظور از انعطاف پذیری مغز چیست؟

پلاستیسیته(plasticity) یا نوروپلاستی نشان می دهد که چگونه تجارب مسیرهای عصبی در مغز را تغییر می دهد. زمانی که چیزهای جدید یاد می گیریم یا اطلاعات جدید را حفظ می کنیم، تغییرات عملکردی طولانی مدت در مغز رخ می دهد. این تغییرات در ارتباطات عصبی چیزی است که ما به آن انعطاف پذیری مغز می گوییم.

برای نشان دادن مفهوم انعظاف پذیری مغز ، فیلم داخل یک دوربین آنالوگ را تصور کنید. وانمود کنید که فیلم نشان دهنده مغز شما است. اکنون تصور کنید با استفاده از دوربین می خواهید یک عکس از یک درخت را تهیه کنید. هنگامی که تصویر درخت گرفته می شود، فیلم در معرض گرفتن اطلاعات جدید است که تصویری از یک درخت است. به منظور حفظ تصویر، فیلم باید به نور واکنش نشان دهد و “تغییری انجام دهد” تا ضبط تصویر درخت صورت بگیرد. به همین ترتیب، برای اینکه دانش و اطلاعات جدید در حافظه حفظ شود، تغییرات رخ داده در مغز، نشان دهنده اطلاعات جدید است.

ویژگی های نوروپلاستیسیتی

پلاستیسیتی مغز می تواند با سن متفاوت باشد. در حالی که انعطاف پذیری عصبی در تمام طول عمر اتفاق می افتد، اما نوع خاصی از تغییرات در یک دوره خاص از طول عمر غالب هستند. مغز، در طی سالهای اولیه زندگی رشد و خود را سازماندهی می کند.به طور کلی، مغز جوان واکنش گرایی و حساسیت بیشتری نسبت به مغزهای بزرگتر دارد.

انعطاف پذیری عصبی شامل فرآیندهای متنوعی است. پلاستیسیتی مغز در تمام طول زندگی ادامه دارد و غیر از نورونها در سلولهای مغزی ، سلولهای گلایال و عروقی را شامل می شود.

نوروپلاستیسیتی مغز می تواند به دو دلیل باشد
1.پلاستیسیتی مغز و تغییرات عصبی مغز می تواند در اثر یادگیری، تجربه، و شکل گیری حافظه باشد
2.یا به عنوان یک نتیجه از آسیب به مغز رخ دهد.

در حالی که مردم اعتقاد داشتند که مغز پس از یک سن خاص ثابت می ماند، تحقیقات جدید نشان داده اند که تغییرات مغز در پاسخ به یادگیری هرگز متوقف نمی شود. در موارد آسیب به مغز، مانند سکته مغزی، ممکن است تنها بخش هایی از مغزهای که مرتبط با عملکردهای خاص هستند ، آسیب ببینند. در نهایت، بخش های سالم مغز ممکن است این عملکرد ها را از بین نبرند و توانایی های آنها را بعد از مدتی بازیابی کند. که در واقع با روش های توانبخشی شناختی این امر امکان پذیر خواهد بود.

کانال کنجکاوخان

ادامه در چترسان